آهویی که می نویسد

سلام 

اینروزها صحنه هایی از کرمانشاه و عواقب زلزله میدیدم که هر انسانی رو لال میکرد. خدا بهشون صبر بده 

آش دندونی  و شله زرد شهادت امام حسن(ع) پختم . حالا فکر نکنید یه دیگ هیئتی شله زرد بارگذاشتم! در حد سه تا همسایه مجاور و خواهرم و خاله همسر کفاف داد. 

این چند وقت توی یه حالت الاکلنگی بودم، یه روز رژیم یه روز چیپس و شیرینی و فست فود و ... . نمیدونم چرا اینطوری شدم، قبلا که غذاهای سالم میخوردم ذائقه ام برگشته بود اصلا میلم به فست فود و نوشابه و چیپس نبود، دوباره باید سم زدایی کنم، انگار تا وقتی سم اون غذاها تو بدن باشه به سمتش ترغیب میشی. تو هفته گذشته نیم کیلو کم کردم. 

همسرم رفته ماموریت و یک هفته نخواهد بود، خونه بطرز عجیبی خالی شده و دلم گرفته، حوصله نوشتن هم ندارم. دلم برای پسرک کبابه، دیشب هی منو نگاه میکرد هی سرش رو برمیگردوند اونور بالش خالی باباش رو نگاه میکرد، دوباره منو با تعجب نگاه میکرد و بعد برمیگشت اونطرفش رو نگاه میکرد به این امید که شاید باباش اومده باشه. تشک ش رو بین خودمون میذاریم که وقتی بیدار میشه هر دو بهش دسترسی داشته باشیم واسه همین عادت کرده حضور هردومون رو چک کنه و بعد بخوابه. خلاصه دیشب فیلم هندی داشتیم. آخرش رفتم سر جای باباش خوابیدم مثل اون بوسش کردم و بغلش کردم خوابش برد. شایدم خسته شد و خوابش برد! 

انشالله حالتون خوب باشه، منم حوصله ام بهتر شد میام مینویسم